STANISŁAWA CELIŃSKA
Ukończyła warszawską PWST. W 1970 r. pojawiła się po raz pierwszy na ekranie: zagrała rolę Niny w "Krajobrazie po bitwie". Za tę kreację otrzymała nagrodę na LLF w Łagowie. Jej kariera aktorska rozwijała się równolegle w teatrze i w filmie. W 1975 r. zagrała w "Nocach i dniach" Agnieszkę Niechcic. W 1977 otrzymała nagrodę na XVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Synowej w spektaklu "Wcześniak", a rok później nagrodę tygodnika "Przyjaźń" za rolę Prokuratora w spektaklu Teatru Telewizji "Most". W 1982 r. zagrała w spektaklu Teatru Telewizji "Szalona Greta" Stanisława Grochowiaka, jej kreacja aktorska została oceniona bardzo wysoko – otrzymała za nią Nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. W 1985 r. na XX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie przyznano jej nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za szlachetną formę poetyckiej interpretacji poezji w spektaklu "De Profundis". Rok później odznaczono Stanisławę Celińską Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 1993 otrzymała nagrodę za drugoplanową rolę kobiecą w spektaklu "Warsztat-Gala", przedstawionym na Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu na I Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej. W 1994 r. zagrała Izę Gęsiareczkę w "Spisie cudzołożnic". Na FPFF w Gdyni przyznano jej za nią nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą. W 1995 r. uhonorowano ją "Prometeuszem" za twórczość estradową. W 1999 r. w Teatrze Rozmaitości zagrała Gertrudę w "Hamlecie". Uznała tę rolę za jedno z najważniejszych wyzwań w swoim życiu aktorskim. W 2000 r. nominowano ją do Orła, Polskiej Nagrody Filmowej za rolę pani Poznańskiej w "Fuksie". Współpracowała z teatrami stołecznymi – Współczesnym, Nowym, Dramatycznym, Studio. W sezonie 1990/91 występowała także w Teatrze Nowym w Poznaniu.